Choć podczas około półtorarocznego prowadzenia bloga kulinarnego przepis na pizzę pojawił się tylko raz, to jadam ją znacznie częściej. Pizza należy do moich ulubionych dań, zresztą myślę, że podobne zdanie ma na ten temat większość Polaków. Przynajmniej 2-3 razy w miesiącu pizza gości na moim stole. Robię ją sama choć równie często zdarza mi się zamawiać pizzę z ulubionej pizzerii lub po prostu jeść ją w lokalu. Nie ma co ukrywać – na dostatek wolnego czasu nie narzekam i codzienne gotowanie w domu to luksus, na który pozwolić sobie niestety nie mogę. I to jest właśnie przyczyną tego, że wpisy na blogu pojawiają się tak nieregularnie.
Dziś co prawda udało mi się zorganizować i na obiad była pyszna domowa pizza bianca z dwoma zestawami dodatków. Z podanych składników wychodzą 3 pizze na cienkim chrupiącym cieście. Zdecydowałam się na wykonanie pizzy bez sosu pomidorowego z czystego lenistwa – po prostu nie chciało mi się go przygotowywać.
Jeśli podobnie jak ja cierpicie na brak czasu i czasami korzystacie z usługi dowozu jedzenia na telefon zajrzyjcie na portal foodpanda.pl gdzie znajdziecie zestawienie restauracji oferujących dowóz jedzenia w danym mieście. Wystarczy wybrać miejscowość i podać swój adres i pokaże wam się spis restauracji, które dostarczą jedzenie do Waszego domu. Macie dostęp do menu każdej restauracji – wystarczy wybrać to na co macie ochotę, zamówić za pomocą portalu i czekać na dostawę. Myślę, że taki portal naprawdę się przydaje.
Jeśli jednak macie trochę wolnego czasu to zachęcam Was do samodzielnego przyrządzenia pizzy!
Domowa pizza bianca – przepis
Składniki na ciasto na pizzę:
- Mąka – 2 szklanki
- Drożdże – 20 gram
- Woda – 1 szklanka
- Sól –1 łyżeczka
- Cukier – 2 łyżeczki
- Oliwa z oliwek – kilka łyżek
- Rozmaryn suszony – 2 łyżeczki
- Oregano suszone – 2 łyżeczki
- Czosnek – 3 ząbki
- Dodatki nr 1:
- Cukinia – pokrojona w cienkie plasterki – 1 sztuka
- Boczek – pokrojony w cienkie paseczki – około 50 gram
- Ser mozzarella – 1 średnia kulka, podzielona na małe kawałki
- Dodatki nr 2:
- Suszone pomidory – pokrojone w paski – około 100g
- Pieczarki – pokrojone w cienkie plasterki – kilka sztuk
- Ostra papryczka chili – posiekana – 1 sztuka
- Ser mozzarella – 1 średnia kulka podzielona na małe kawałki
Przygotowanie ciasta na pizzę:
- Drożdże wymieszaj z 2 łyżkami ciepłej wody i 2 łyżeczkami cukru. Odstaw na 10 minut.
- Do miski wsyp mąkę, drożdże, sól, dolej ciepłą wodę i energicznie zagnieć ciasto. Ciasto powinno być elastyczne i zacząć odchodzić od ręki.
- Wyrobione ciasto przykryj ściereczką i odstaw na 10 minut.
- Po tym czasie dodaj do ciasta 3 – 4 łyżeczki oliwy i ponownie zagniataj ciasto przez około 5-10 minut.
- Przykryj miskę z ciastem ściereczką i odstaw w ciepłe miejsce na 45minut do wyrośnięcia.
- Wyrośnięte ciasto podziel na 3 części. Każdą część bardzo cienko rozwałkuj na grubość około 5 mm.
- Kilka łyżek oliwy z oliwek wymieszaj ze startym czosnkiem, suszonym oregano, rozmarynem i szczyptą soli. Taką aromatyczną oliwą posmaruj spód pizzy.
- Następnie na jednej połowie każdej pizzy ułóż plasterki cukinii i boczku, a na drugiej połowie pokrojone suszone pomidory, pieczarki i papryczkę. Na całości każdego ciasta rozłóż niewielkie kawałki mozzarelli.
- Tak przygotowaną pizzę piecz około 15 minut w nagrzanym do 220 stopni piekarniku.
Czas potrzebny na przygotowania: 55 minut
Czas pieczenia pizzy w piekarniku: 15 minut
Liczba porcji: 8
Ocena
Kilak uwag końcowych:
Zazwyczaj ciasto na pizzę robiłam z przepisu, gdzie olej dodaje się razem z wodą. Pomysł polegający na tym, że najpierw wyrobiłam ciasto, które odstawiłam na 10 minut, a dopiero potem dodałam olej i ponownie ciasto wyrabiałam wzięłam z bloga Magdy G 🙂 . Pizza wyszła przepyszna, ale nie wiem czy pomysł Magdy G. istotnie wpłynął na smak ciasta. Być może moje kubki smakowe są zbyt ordynarne i nie wyczuwają tak wysublimowanych różnic. Będę musiała tą sprawę ponownie przeanalizować i wykonać test porównawczy 2 ciast na pizzę.
o, dobre pytanie 🙂
u mnie pizza non stop, piekarnik się nie zamyka 🙂
🙂 nie wiem co w niej jest takiego uzależniającego, ja też ją bardzo lubię, ale staram się zachować umiar.